Emili Bronte
Emili Džejn Bronte (engl. Emily Jane Brontë; Tornton, 30. jul 1818 — Havort, 19. decembar 1848) bila je engleska književnica i pesnikinja. Najviše je poznata po delu Orkanski visovi, koji danas spada u klasike engleske književnosti.
Citati
[uredi]„Činilo se da nebo nije moj dom; i slomila sam srce plačući da se vratim na zemlju...”
„Sanjala sam u životu snove koji su ostali sa mnom zauvek...”
„Razuman čovek treba da nađe dovoljno društva u sebi.”
„Tražio sam, i ubrzo otkrio, tri nadgrobna kamena na padini pored močvara...”
Rekli su o Emili Bronte
[uredi]- The English writers who had a big influence on me during my adolescence were Sir Walter Scott, Jane Austen, the Brontë sisters, Charles Dickens, Bernard Shaw, Oscar Wilde, James Joyce, D.H. Lawrence, and Virginia Woolf.
- Engleski pisci koji su imali veliki uticaj na mene tokom moje adolescencije bili su ser Volter Skot, Džejn Ostin, sestre (Emili i Šarlota) Bronte, Čarls Dikens, Bernard Šo, Oskar Vajld, Džejms Džojs, D.H. Lorens i Virdžinija Vulf.
- Izabela Aljende Intervju
- Miss Emily était beaucoup moins brillante que sa sœur mais bien plus sympathique.
- Gospođica Emili je bila mnogo manje briljantna od svoje sestre, ali mnogo simpatičnija.
- Lois de Basompjer, Emilina koleginica u Briselu, Dve školske drugarice Šarlote Bronte Transakcije društva Bronte, 5:23 (1913)
- Emily is not very fond of teaching but she would nevertheless take care of the housekeeping, and though she is rather withdrawn she has too kind a heart not to do her utmost for the well-being of the children — she is also very generous soul...
- Emili ne voli mnogo da podučava, ali bi se ipak pobrinula za održavanje kuće, a iako je prilično povučena, ima previše ljubazno srce da ne daje sve od sebe za dobrobit dece — ona je takođe veoma velikodušna duša...
- Šarlota Bronte, u pismu Konstantinu Hegeru (24. jula 1844.)
- My sister's [Emily's] disposition was not naturally gregarious; circumstances favoured and fostered her tendency to seclusion; except to go to church or take a walk on the hills, she rarely crossed the threshold of home. Though her feeling for the people round was benevolent, intercourse with them she never sought; nor, with very few exceptions, ever experienced. And yet she know them: knew their ways, their language, their family histories; she could hear of them with interest, and talk of them with detail, minute, graphic, and accurate; but WITH them, she rarely exchanged a word.
- Raspoloženje moje sestre [Emili] nije po prirodi bilo društveno; okolnosti su pogodovale i podstakle njenu sklonost izolaciji; osim kad bi išla u crkvu ili prošetala brdima, retko je izlazila van kuće. Iako je njeno osećanje prema ljudima u okolini bilo dobronamerno, pričanje sa njima nikada nije tražila; niti, uz vrlo malo izuzetaka, ikada doživela. Pa ipak, ona ih poznaje: znala je njihove puteve, njihov jezik, njihove porodične istorije; mogla je da čuje o njima sa interesovanjem, i da priča o njima sa detaljima, minutažom, slikovito i tačno; ali SA njima je retko razmenila reč.
- Šarlota Bronte, Urednički predgovor za drugo izdanje Orkanskih visova (1850).
- Why should Wuthering Heights appear so entirely satisfying? Perhaps because it is a symbolic representation of what Emily Brontë felt about the universe. Passionate in its beauty and intensity, as well as its spiritual fervour. Unlike those Victorian values which contemporary society, "respectable" society, held so dear, the people in Emily Brontë's novel, Heathcliff and Cathy, are neither good nor bad. They are wild or tame. They are the storm, or calm.
- Zašto bi Orkanski visovi izgledali tako potpuno zadovoljavajuće? Možda zato što su to simboličan prikaz onoga što je Emili Bronte osećala o univerzumu. Strastveni u svojoj lepoti i intenzitetu, kao i u svom duhovnom žaru. Za razliku od onih viktorijanskih vrednosti koje je savremeno društvo, „ugledno“ društvo, toliko cenilo, ljudi u romanu Emili Bronte, Hitklif i Keti, nisu ni dobri ni loši. Oni su divlji ili pitomi. Oni su oluja, ili zatišje.
- Lord Dejvid Sesil, citiran u Patrik Garlandovom, „Dejvid kao predavač i kritičar“, u „Dejvid Sesil: Portret njegovih prijatelja“ (1990), str. 119
