Sto godina samoće

Sto godina samoće je roman kolumbijskog pisca Gabrijela Garsije Markesa i smatra se remek delom hispanoameričke i svetske literature. Za ovaj roman Markes je 1982. dobio Nobelovu nagradu za književnost.

Citati

„Život je kraći nego što čovek misli.”

„Jedan minut pomirenja vredi više od doživotnog prijateljstva.”

„Siromaštvo je sluga ljubavi.”

„Čovek ne pripada nijednoj zemlji dok u njoj nema jednog od svojih mrtvih.”

„Bioskop je mašina koja stvara iluzije i ne zaslužuje emotivne reakcije publike.”

„Plemena osuđena na sto godina samoće više nemaju drugu šansu na zemlji.”

„Umiranje je mnogo teže nego što se može zamisliti.”

„Tajna dobre starosti nije ništa drugo do iskreni pakt sa samoćom.”

„Prošlost je laž, sećanje ne poznaje put nazad, ne možeš se vratiti u prošlost, a najtrajnija ljubav je ipak nešto prolazno.”