Džozef Adison
Džozef Adison (1. maj 1672 — 17. jun 1719) je bio engleski klasicistički prozni pisac, političar i teoretičar engleskih pejzažnih vrtova.
Citati[uredi]
„Nastojaću da oživim moral duhovitošću, a duhovitost ublažim moralom.”
„Bogatstvo i moć su samo različita imena za istu stvar.”
„Kada uzmem u obzir suparničke pameti raspoređene jedan pored drugog, ili svete ljude koji su podelili svet svojim nadmetanjima i sporovima, sa tugom i čuđenjem razmišljam o malim nadmetanjima, frakcijama i raspravama čovečanstva.”
„Nema većeg znaka opšteg propadanja vrline u jednom narodu od nedostatka revnosti kod njegovih stanovnika za dobro svoje zemlje.”
„Priroda ništa ne čini bez svrhe ili beskorisno.”
„Ni u jednoj vrlini nema tako velike i bogolike kao što je pravda.”
„Živim u svetu pre kao posmatrač čovečanstva nego kao jedna od vrsta.”
„Strah od smrti se često pokazuje kao smrtan i postavlja ljude na metode da spasu svoje živote, koji ih nepogrešivo uništavaju.”
„Knjige su nasleđe koje veliki genije ostavlja čovečanstvu, koje se prenosi sa generacije na generaciju, kao pokloni potomstvu onih koji još nisu rođeni.”
„Čovek mora da bude preterano glup, ali i nemilosrdan, koji veruje da nema vrline osim na njegovoj strani, i da nema ljudi poštenih kao on sam koji bi se mogli razlikovati od njega po političkim principima.”
„Neke vrline se vide samo u nevolji, a neke u blagostanju.”
„Zdravlje i vedrina se međusobno rađaju.”
„Čovek se od svih drugih stvorenja razlikuje po sposobnosti smeha.”
„Diskrecija ima velike i proširene poglede i, poput dobro oblikovanog oka, upravlja čitavim horizontom: lukavstvo je vrsta kratkovidosti, koja otkriva najsitnije predmete koji su mu pri ruci, ali nije u stanju da razazna stvari u trenutku udaljenosti.”
„U ljudskom umu ima još mnogo sjajnih kvaliteta, ali nema toliko korisnih od diskrecije...”
„Raspoloženje uma koje je prirodno diskretnom čoveku, tera ga da gleda unapred u budućnost i da razmisli u kakvom će stanju biti milionima godina od tada, kao i u kakvom je sadašnjem stanju.”
„Čitanje je za um, ono što je vežba za telo. Kao kod jednog, zdravlje se čuva, jača i okrepljuje, a kod drugog se vrlina (koja je zdravlje uma) održava u životu, neguje i potvrđuje.”
